Kanasta - Zasady gry i punktacja

Gry, w których układa się sekwensy, zazwyczaj porównywane są do remika. Jedną z nich jest kanasta. Zasady tej gry opracowane zostały w połowie XX w. i bardzo szybko zdobyły sympatię graczy z całego świata. Również dlatego, że rozgrywka idealnie nadaje się do gry w parach. Mimo stosunkowo wysokiego poziomu trudności, kanasta jest karcianką naprawdę ekscytującą. Jak w nią grać?

Z artykułu na temat kanasty dowiesz się:

1. Jakie są zasady gry w kanastę?
2. W jaki sposób przebiega rozgrywka?
3. Ile wynosi punktacja podczas gry w kanastę?
4. Jak grać w kanastę parami?

Kanasta ma dość skomplikowane zasady, ale przyjemność z rozgrywki jest tego warta!

W przypadku opisu zasad rozgrywki w kanastę trudno używać sloganów, które idealnie nadają się do charakterystyki innych skomplikowanych gier. Podobny do kanasty remik, również oparty na układaniu sekwensów, mimo trudnych na pierwszy rzut oka reguł, opanowywany jest przez graczy bardzo szybko. W tym przypadku może być nieco trudniej. Przede wszystkim dlatego, że najpopularniejsze wersje kanasty zakładają rozgrywkę w parach. Zacznijmy jednak od podstaw. Do rozgrywki potrzebowali będziemy dwóch standardowych talii składających się z 52 kart oraz czterech jokerów. Łączna ilość kart wynosi więc 108. A na czym polega kanasta? Zasady gry opracowane zostały w 1939 roku przez Segundo Santosa oraz Alberto Serrato w Urugwaju, po czym w ciągu dwudziestu lat gra zyskała olbrzymią popularność na całym świecie. Zakłada ona wykładanie (meldowanie) kart z ręki do momentu, w którym jeden z graczy pozbędzie się wszystkich swoich kart. Wówczas rozdanie kończy się i podliczane są punkty. Aby wyłożyć z ręki meldunek (znany też jako sekwens lub ogon), gracz musi zebrać co najmniej trzy karty o takiej samej figurze, na przykład sześć waletów lub siedem czwórek. Zebranie ich nie jest jednak tak trudne, jak mogłoby się wydawać. Zasady kanasty zakładają, że rolę dowolnej figury (oprócz specjalnej trójki) odgrywają dwójki oraz jokery. Za jednym razem wyłożyć możemy więc kilka kart tworzących rozmaite układy. Liczy się tylko to, aby dzikie karty (w Polsce określane również jako podpórki) nie stanowiły więcej niż trzech kart z meldunku i było ich mniej niż figur nazywanych naturalnymi. Dodatkowo należy pamiętać, iż specjalną funkcję pełnią czarne trójki – wyłożyć możemy je tylko jako ostatni sekwens w grze. Wśród możliwych według zasad kanasty meldunków znajdują się:

• zwykłe meldunki – złożone z od 3 do 6 kart
• kanasta – meldunek złożony z minimum 7 kart
• naturalna/czerwona kanasta – kanasta złożona tylko z naturalnych kart
• brudna/czarna/mieszana kanasta – kanasta złożona z kart zarówno naturalnych, jak i tych dzikich

Do tej pory zasady kanasty nie wydają się zbyt skomplikowane? Wiele pod tym względem dokłada sama rozgrywka. Prześledźmy ją krok po krok. Karty do gry w kanastę kupisz w naszym sklepie.

Zobacz, jak wygląda rozgrywka w kanastę krok po kroku

Po poznaniu zasad kanasty warto prześledzić, jak krok po kroku wygląda rozgrywka. Podczas niej wprowadzonych zostaje bowiem wiele zasad szczegółowych. Po przetasowaniu 108 kart wybrana osoba rozdaje każdemu z graczy po 11 kart. Pozostałe trafiają na stos kart zakrytych, po czym wierzchnia karta zostaje odkryta i odrzucona na bok, tworząc stos kart odrzuconych. Na jego szczycie nie mogą znajdować się dzikie karty ani czerwone trójki, więc w przypadku ich wystąpienia kontynuujemy odrzucanie kart do momentu, gdy na szczycie znajdzie się inna karta. Karty ze stosu odkrytego powinny ściśle do siebie przylegać, aby widoczna była tylko górna z nich. Jeżeli któryś z graczy dostał czerwoną trójkę, powinien odkryć ją przed sobą i dobrać ze stosu kart zakrytych kolejną kartę. Rozgrywkę rozpoczyna gracz wybrany metodą losową (może to być na przykład rzut kością). Tura składa się z trzech faz: dobrania karty, wykładania sekwensów oraz odrzucenia karty. W fazie dobierania gracz ma prawo albo dociągnąć jedną kartę ze stosu zakrytych (jeżeli to czerwona trójka, musi ją natychmiast wyłożyć przed siebie i dociągnąć kolejną), albo wziąć wszystkie karty ze stosu odrzuconych. W tym drugim przypadku górna karta musi być natychmiast użyta albo do nowego meldunku, albo dołożona do jednego z już istniejących. Ponadto po odrzuceniu przez jednego z graczy dzikiej karty albo czarnej trójki stos ten zostaje zamrożony. Wówczas wziąć można go jedynie wtedy, gdy z dodanej w fazie odrzucania górnej karty jesteśmy w stanie ułożyć meldunek, wykładając z ręki co najmniej dwie naturalne karty o tej samej figurze. Po pobraniu karty z jednego z dwóch stosów rozpoczyna się faza wykładania. Gracz może wówczas wyłożyć ogony lub dołożyć odpowiednie karty do już istniejących. Zameldowanie pierwszego sekwensu w grze uzależnione jest ponadto od zdobyczy punktowych z wcześniejszych rozdań. Wartość początkowego ogona musi być następująca w zależności od posiadanych już punktów:

• 15 – ujemne punkty
• 50 – od 0 do 1499 punktów
• 90 – od 1500 do 2999 punktów
• 120 – od 3000 punktów wzwyż

Kiedy gracz nie chce lub nie może wykładać już meldunków, następuje ostatnia faza tury, czyli odrzucenie karty. Wybiera się wówczas jedną kartę z ręki i odkłada na stos kart odrzuconych. Jeżeli jest ona ostatnia lub gracz zużył w danej turze wszystkie karty do sekwensów, następuje koniec rozgrywki. Jeżeli nadal ma w ręku jakieś karty, gra jest kontynuowana przez kolejnego gracza zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Trwa tak długo, aż jeden z uczestników gry w kanastę nie pozbędzie się wszystkich kart. Kolejne rozdania trwają do momentu, gdy jeden z graczy lub cała para przekroczy 5000 punktów.

W porównaniu do zasad prosta jest punktacja

O ile rozgrywka jest dość skomplikowana jeżeli chodzi o zasady, problemu nie powinna stanowić dla nikogo punktacja. Kanasta opiera się na systemie punktów za poszczególne karty według figur. Po zakończeniu każdego z rozdań zlicza się je spośród wyłożonych meldunków oraz dokładanych do nich kart. Punktacja podczas gry w kanastę prezentuje się następująco:

• czerwona trójka – 100 punktów
• joker – 50 punktów
• dwójka i as – 20 punktów
• król, dama, walet i blotki od ósemki w górę – 10 punktów
• blotki od czwórki do ósemki – 5 punktów
• czarne trójki – 5 punktów

Nie są to jednak jedyne zasady punktacji w kanaście. Na zakończenie rozgrywki zdobyć można jeszcze pięć bonusów. Należą do nich:

1. 500 punktów – za każdą naturalną kanastę
2. 400 punktów – za posiadanie wszystkich czerwonych trójek
3. 300 punktów – za każdą mieszaną kanastę
4. 200 punktów – za wyłożenie się poprzez pozbycie się wszystkich kart jednocześnie
5. 100 punktów – za wyłożenie się

Czerwone trójki są jednak zdradliwe. Jeżeli posiadamy je na koniec rozdania, a nie udało nam się wyłożyć ani jednego meldunku, wszelkie bonusy za ich zebranie zmieniają się w punkty ujemne. Na posiadaniu wszystkich czerwonych trójek możemy więc stracić nawet 800 punktów!

Zasady kanasty pozwalają na grę w parach. O czym trzeba wówczas pamiętać?

Gra w parach to naturalny sposób na grę w kanastę. Nie wymaga od nas uczenia się dodatkowych zasad, które znacząco zmieniałyby mechanikę. Wystarczy wiedzieć jedynie tyle, że wszystkie meldunki wyłożone przez jednego z graczy mogą być uzupełniane również przez jego partnera. Jako że wynik jest wspólny, razem zlicza się wszystkie punkty za karty oraz bonusy. W przeciwieństwie do gry w brydża, rozgrywka w kanastę parami nie wymaga od nas uczenia się systemów komunikacji. Jedyną sytuacją, w której partnerzy się ze sobą porozumiewają, jest pytanie o wyłożenie się ze wszystkich pozostałych kart. Nie musi ono paść, ale jeżeli już zostanie zadane, pytający musi dostosować się do odpowiedzi. Jeżeli zgoda na zejście z wszystkich kart z ręki nie zostanie udzielona, gracz nie może tego uczynić.