Remik zasady gry - Krok po kroku

Prostota zasad gry w remika oraz pasja współzawodnictwa, którą ta gra wyzwala, czyni z gry nazywanej również remibrydżem lub żolikiem jeden z najpopularniejszych wyborów wśród pasjonatów gier towarzyskich przy użyciu zwyczajnej talii kart. Jakie są reguły rozgrywki w remika? Które warianty oprócz podstawowego warto poznać? Zapraszamy do przeglądu zasad remika!

Z artykułu na temat zasad gry w remika dowiesz się:

• jakich kart używa się do rozgrywki,
• jak przebiega gra w remika,
• jakie są reguły liczenia punktów,
• które warianty remika warto wypróbować.

Przed rozgrywką poznaj wartość poszczególnych kart

Remik jest grą karcianą, która w XIX w. wyewoluowała w Stanach Zjednoczonych z popularnej wśród hiszpańskich emigrantów gry conquian, choć niektórzy badacze doszukują się jej korzeni w znacznie starszych chińskich grach polegających na odrzucaniu i dobieraniu kart. Dziś znany jest na całym świecie pod wieloma nazwami, z których najpopularniejsze to rummy, remibrydż, żolik, szanghaj, pif-paf czy poker rumowy, choć każda z tych nazw wiąże się oczywiście z odmiennymi zasadami szczegółowymi i oznacza niekiedy gry przypominające remika bardzo powierzchownie. Do dwuosobowej rozgrywki w remika używa się zwyczajnej 52-kartowej talii (polecamy karty do remika dostępne w naszym sklepie), przy trzech lub czterech graczach musimy mieć pod ręką już dwa zestawy, a jeżeli chcemy włączyć do gry szóstego, siódmego czy nawet ósmego gracza, przygotować powinniśmy stos złożony z trzech talii. W przeciwieństwie do wielu innych karcianek, w remiku standardowo używa się jokera (choć możliwa jest rozgrywka bez niego), który zastąpić może dowolną kartę. Jakie wartości punktowe mają poszczególne karty?

• joker - 30 punktów (niektórzy ustalają ją na 25 lub 50 punktów)
• as - 11 punktów w sekwensie as-król-dama i 1 punkt w sekwensie as-dwójka-trójka
• król - 10 punktów
• dama - 10 punktów
• walet - 10 punktów
• blotki - zgodnie z wartością liczbową (dziesiątka to 10 punktów, dziewiątka 9 punktów itd.)

Wiedza na temat punktowej wartości kart w remiku przydaje się zarówno podczas ustalania punktacji, jak i podczas samej rozgrywki. Jak ona przebiega?

Komplety i sekwensy, czyli przebieg rozgrywki w remika

Rozgrywka w remika rozpoczyna się od ustalenia prowadzącego, czyli osoby, która w danej kolejce rozdawała będzie karty. Najczęściej czyni się to poprzez odsłonięcie przez każdego gracza jednej karty z talii, a następnie ustalenie zwycięzcy na bazie tradycyjnego starszeństwa kart (joker, as, król, dama, walet, blotki), a w przypadku remisu pierwszeństwa kolorów znanego chociażby z brydża (pik/wino, kier/serce, karo/dzwonki, trefl/żołądź). Następnie rozdać należy graczom po 13 kart, a prowadzący otrzymuje ich 14. Pozostałe karty trafiają do stosu kart zakrytych, z których korzysta się podczas rozgrywki. Po rozdaniu kart i uformowaniu stosu rozdający odkłada jedną z kart z ręki na drugi ze stosów wykorzystywanych w rozgrywce - odkryty. Następny gracz dobiera kartę z wybranego stosu i może odłożyć z ręki sekwens (trzy lub więcej kolejnych kart w jednym kolorze, z czego as może być zarówno początkiem sekwensu kontynuowanego przez dwójkę i trójkę, jak i końcem sekwensu poprzedzonym przez króla) lub komplet co najmniej 3 kart o tej samej wartości. Aby wyłożyć pierwsze karty, gracz musi uzbierać co najmniej jeden czysty sekwens (bez jokera) i dowolną liczbę kompletów, aby łączna wartość wykładanych kart wynosiła co najmniej 51 punktów. Jeśli danemu graczowi nie udało się wyłożyć żadnych sekwensów i kompletów z ręki, kończy swoją turę poprzez odrzucenie jednej z posiadanych kart na stos kart odkrytych, a inicjatywa przechodzi do kolejnego gracza. Ten rozpoczyna z kolei swoją turę dobraniem karty z zakrytej talii i następnie rozgrywka w remiku prowadzona jest do momentu, gdy w trakcie swojej tury jeden z graczy pozbędzie się wszystkich kart. Jak tego dokonać?

Aby wygrać w remika, gracz musi pozbyć się wszystkich kart

Jak pozbywać się kart w remiku? Jest to zdecydowanie prostsze po wyłożeniu pierwszego sekwensu. Każdy gracz, któremu udało się już zbudować taki układ, nabywa prawo do uzupełniania sekwensów i grup wykładanych także przez innych graczy. Oznacza to, że tak długo jak trwa tura danego gracza (a więc dopóki nie odrzuci karty na otwarty stos), może dokładać swoje karty do leżących już na stole układów zgodnie z regułami starszeństwa oraz po kolorach. Co więcej, w dowolnej chwili zamienić może leżącego w jakimś układzie jokera na posiadaną w ręku kartę, którą leżący w sekwensie joker zastępuje, po czym natychmiast wykorzystać go do budowania nowego sekwensu. Kiedy jednemu z graczy uda się w końcu pozbyć wszystkich kart z ręki, czy to poprzez wykorzystanie ich w sekwensach, czy poprzez odrzucenie ostatniej z nich na koniec tury, przystępujemy do podliczania punktów. W tradycyjnej odmianie remika stosuje się punktację ujemną. Gdy kończy się dana rozgrywka, wszystkim graczom oprócz zwycięzcy dopisywane są punkty karne za każdą z kart pozostawionych w ręku, zgodnie z podanymi już wartościami właściwymi dla remika (as liczony jest w tym przypadku jako 1 punkt). Następnie przechodzimy do kolejnego rozdania i prowadzimy grę tak długo, aż jeden z graczy zgromadzi 300 punktów na minusie lub ktoś wygra trzy rozdania z rzędu.

Remik Gin

Gracze, którzy poszukują nowych wrażeń lub chcą urozmaicić rozgrywkę, sięgnąć mogą po jedną z wielu modyfikacji zasad remika. Dwoma najbardziej popularnymi wariantami tej gry są remik gin oraz remik 500. Na czym one polegają? W remiku 500 największą zmianą w stosunku do tradycyjnej wersji gry jest wprowadzenie punktacji dodatniej. Punkty otrzymuje się za wykładane karty, więc warto zapisywać na bieżąco, jakie figury meldujemy. Ze względu na fakt, że do pierwszego wykładania się nie musimy mieć 51 punktów, a na potrzeby podliczania asy liczą się za 15 punktów, rozgrywka jest tutaj znacznie bardziej dynamiczna. Na początku każdej tury dobrać możemy ponadto dowolną liczbę kart, a nie tylko jedną, tyle że ostatnią z dobieranych musimy natychmiast dopasować do leżącej na stole grupy lub sekwensu. Nazwa tego wariantu odnosi się do warunku ostatecznego zwycięstwa - rozgrywkę kończy się po przekroczeniu przez któregoś z graczy progu 500 punktów. W przeciwieństwie do tradycyjnej odmiany, w remiku 500 nie używa się jokerów.

Remik 500

Podobnie jak w powyższym wariancie, jokerów nie używa się także w remik gin. W tej odmianie rozgrywkę rozpoczyna się nie z 13, lecz z 10 kartami w ręku, a gracz wyłożyć może się tylko raz, co kończy rozgrywkę. Nie musi przy tym wykorzystać wszystkich posiadanych kart, pod warunkiem, że wartość pozostałych w jego ręku kart nie przekracza 10 punktów. Następnie jego oponenci układają swoje karty w sekwensy i komplety, a niewykorzystane karty zbierają jako balast. Jeśli graczowi udało się zameldować remika, czyli wyłożyć wszystkie karty z ręki w sekwensach i kompletach, otrzymuje 25 punktów oraz wartość balastu. Jeżeli jednak nie udało mu się zameldować remika, a wyłącznie zastukać (w jego ręku pozostały jakieś karty), wystąpić mogą dwie sytuacje:

• jeśli niewykorzystane karty przeciwników mają większą wartość niż meldującego gracza, różnica doliczana jest do jego dorobku punktowego
• jeżeli niewykorzystane karty przeciwników mają mniejszą wartość niż meldującego gracza, różnica doliczana jest do ich dorobku wraz z premią 25 punktów W remik gin cała gra kończy się wówczas, gdy jeden z graczy uzbiera 100 punktów.